Op initiatief van de kinderen eten we vanochtend gezellig samen met de andere Belgische familie. Er heerst een zondagsstemming en we zijn bijgevolg ook niet snel op pad. Maar dat is natuurlijk niet erg. Het lijkt ondertussen wel al eeuwen geleden dat we nog eens gaan wandelen zijn. Maar vandaag pikken we dus de draad weer op en zullen we tot de top van de Renfjället klimmen.
Lander en Fien hebben ondertussen een mooie slaapachterstand opgebouwd en ze hebben er dan ook totaal geen zin in. Vooral ons Fien laat dat overduidelijk merken.
Persoonlijk vind ik de wandeling ook niet veel soeps: we volgen wat skiliften en sneeuwpistes, maar dat levert niet echt mooie uitzichten op. Na een 5-tal kilometer begint dat gelukkig te veranderen. Vanaf een bergrestaurantje ‘het witte rendier’ worden de vergezichten steeds mooier en indrukwekkender. Eens we echt aan de top komen, is het uitzicht weer wel fantastisch.
Na een tijdje genieten, beginnen we – ondertussen goed geluimd en met veel plezier – aan de terugtocht. We drinken onderwerg ook nog iets op het terras van ‘het witte rendier’. Dat maakt deze wandeling uiteindelijk sowieso een toppertje voor Lander en Fien.
Terug aan de mobilhome rijden we de E14 verder richting Noorwegen. Daar liggen de echte bergen waar we morgen tussen willen gaan wandelen. We hebben alvast een veelbelovend plaatsje gevonden om te overnachten.
