Blog

Het is vanochtend al warm. Ongeveer 22°C buiten, maar in de mobilhome is het nog veeeeeel warmer. Bovendien eten we al een tijdje niet meer buiten wegens veel te veel muggen. Ter plaatse blijven, is het beste recept om binnen de kortste keren een hele resem muggen bij elkaar te hebben. Binnen eten dus, ondanks de warmte.

We rijden eerst een stukje tot Björkliden. Daar zoeken we eerste een parkeerplaats en daarna het pad de bergen in. We beginnen met een fikse klim, de kindjes hun moed zakt in hun schoenen. Vooral Fien heeft er in het begin wat last van. De rondwandeling vandaag brengt ons tot bij een ijskoud bergmeertje. Van daar zakken we terug naar de spoorlijn die ijzererts van in de mijnen van Kiruna tot in Noorwegen brengt (Narvik) voor verdere verwerking. Die volgen we terug tot in Björkliden, al zullen we maar weinig van die spoorlijn merken.

Na een kleine 4 km zijn we al bij het bergmeertje gekomen. Fien en Lander mogen een verfrissend duikje nemen als ze daar zin in hebben. Het zwemgerief is zo aan, maar eens hun voeten in het ijskoude water staan, zien ze toch maar van verdere heldendaden af. Ook ik steek mijn voeten eens in het water, maar verder kom ik ook niet: ijskoud is een understatement. We blijven nog even rondhangen en dan gaan we weer op pad.

Een klein kilometertje verder houden we opnieuw halt om te eten bij een paradijselijk uitzicht. Hier kan ik eeuwig naar kijken. Er zijn ook geen muggen in het paradijs: dat kunnen we alleen maar toejuichen.

Hierna dalen we af naar de spoorweg. Het pad loopt dood op de treinsporen, maar gaat aan de andere kant gelukkig verder. We moeten dus de treinsporen gewoon oversteken. Dat verklaart waarom de treinen hier zo vaak toeteren: ze kondigen hun komst aan. We nemen de kindjes bij de hand en drukken hen op het hart dat ze dit in België nooit mogen doen.

Een beetje verder komen we geheel onverwacht een kerkhofje tegen. Het is begonnen in de jaren 1900 toen de spoorweglijn werd aangelegd: het dichtsbijzijnde kerkhof was veel te ver weg en er vielen wel wat doden te betreuren. Er zijn ook enkele recentere graven voor mensen uit de buurt. 

Daarna lopen we dus langs de spoorlijn terug naar het dorp. We merken er echter helemaal niks van, tot we plots terug bij de mobilhome staan.

We hebben nog maar 10km op de wandelteller, dus daar kan zeker nog wat bij. We hebben gisteren van een onderzoeker die aan het werk was in het natuurgebied een tip gekregen: de wandelroute naar het warmste meertje uit de streek. Bovendien zouden daar visjes in zitten die het oud vel van je voeten komen knabbelen. Bert denkt dat dat laatste een grap is, ikzelf ben iets goedgeloviger. Wat er ook van zij, we grijpen de kans aan om naar dat meertje te stappen (een kleine 2km) om daar een verfrissende duik te nemen. We zullen dan wel zien of de visjes aan onze voeten komen sabbelen.

Tijdens de wandeling komen we eerst nog een ‘Sami-kamp’ tegen. Hier heeft men verschillende soorten hutten en bergplaatsen van de Sami nagebouwd. Best leuk om te zien. Lander en Fien vinden het ook geweldig. Daarna gaan we verder op pad.

Na een kleine 2 km komen we inderdaad bij het meertje. Er is zoals beloofd door onze tipgever een steiger om vanaf te springen. Een Zweeds koppel met kind heeft net een duik genomen en is zich aan het klaarmaken om verder te stappen. Ze vertellen ons dat het water niet zo koud is. Alweer punten voor de tipgever. En – tromgeroffel – dat er visjes zitten die aan je voeten komen eten. 10 op 10 voor de tipgever :-).

We nemen meteen de proef op de som. Wat een sensatie: je steekt je voeten in het water en meteen komen al die vissen erop af en beginnen aan je voeten te happen. Na een tijd stoppen ze er effectief mee; zeker als er ‘verse voeten’ in het water gestoken worden. Er moet dus wel echt iets smakelijks aan zijn voor hen. Later zal ik trouwens ook eens proberen of ze ook iets anders dan voeten lusten. En ja hoor: ook mijn bovenlichaam en benen vinden ze erg smakelijk. Ik lach me ondertussen te pletter want ik ben nogal kietelachtig :-).

Het water is trouwens ook langena zou koud niet als het bergmeertje eerder vandaag. Al zijn er hier ook warmere en koudere lagen water. Maar ons hoor je niet klagen: dit is gewoonweg een fantastische ervaring. Zwemmen en spa tussen de bergen. En ook hier nauwelijks een mug te bekennen. Opnieuw een stukje paradijs op aarde.